مدیریت یکپارچه دارایی و تجهیزات
در عصر حاضر، بدون ترديد يكي از بنيان هاي اساسي در هر سازمان ، تجهيزات ، ماشين آلات و نیروی انسانی است و از طرفي براي افزايش بهره وري و كارايي ارایه خدمات و دستيابي به استانداردهاي جهاني بايد توجه خاصي به افزايش كارايي ماشين آلات، كاهش هزينه هاي تعميراتي و توقف ماشين آلات داشت.
در مديريت سنتي مقوله نگهداري بعنوان ابزار پشتيباني، غيره بهره ور و كم اهميت كه مزيت ناچيزي را براي سازمان ها در بردارد، مدنظر قرار گرفته است وليكن در نگرش نوين، نگهداري ماشين آلات، تجهيزات، معابر و ابنیه بعنوان بخش ضروري عمليات سازمانها مورد توجه قرار مي گيرد و بكارگيري استراتژيهاي اثر بخش نگهداري، ارزش افزوده قابل توجهي را درفعاليتهاي هر سازمان موجب مي گردد.
با پیشرفت زمان، پیچیدگی در طرح ماشین آلات و نسبت خودکاری در آنها افزونی قابل توجهی یافته و این امر باعث میشود که بسیاری از مهارتهای مورد نیاز که قبلا به عهده کارکنان خطوط تولید بوده، به عهده ماشین واگذار شود. در مقابل همگام با پیچیده تر شدن طرح و ساختار سیستمهای صنعتی و بالا رفتن عامل وابستگی بین مراحل تولید یک محصول و خودکار شدن عملیات تولیدی، میزان احتیاج به مهارتهای کارکنان نگهداری و تعمیرات نیز افزایش مییابد.
نیاز به مهارتها و تخصصهای بالا برای کارکنان نگهداری و تعمیرات، پرداخت دستمزدهای بیشتری را الزامی مینماید. همچنین افزایش قیمتهای ماشین آلات و حجم قابل توجه سرمایه گذاریها برای تاسیس واحدهای صنعتی و بالا بودن قیمتهای قطعات یدکی، مخصوصا در شرایط الزام به تهیه این قطعات از کشورهای خارجی، همگی نشانگر این حقیقیت هستند که با پیشرفت زمان، جایگاه امور نت سیر صعودی داشته و این امور جز ارکان اصلی و اساسی در اداره صنعت منظور خواهد گردید.