مدیریت یکپارچه دارایی و تجهیزات

در عصر حاضر، بدون ترديد يكي از بنيان هاي اساسي در هر سازمان ، تجهيزات ، ماشين آلات و نیروی انسانی است و از طرفي براي افزايش بهره وري و كارايي ارایه خدمات و دستيابي به استانداردهاي جهاني بايد توجه خاصي به افزايش كارايي ماشين آلات، كاهش هزينه هاي تعميراتي و توقف ماشين آلات داشت.

در مديريت سنتي مقوله نگهداري بعنوان ابزار پشتيباني، غيره بهره ور و كم اهميت كه مزيت ناچيزي را براي سازمان ها در بردارد، مدنظر قرار گرفته است وليكن در نگرش نوين، نگهداري ماشين آلات، تجهيزات، معابر و ابنیه بعنوان بخش ضروري عمليات سازمانها مورد توجه قرار مي گيرد و بكارگيري استراتژيهاي اثر بخش نگهداري، ارزش افزوده قابل توجهي را درفعاليتهاي هر سازمان موجب مي گردد.

با پیشرفت زمان، پیچیدگی در طرح ماشین ­آلات و نسبت خودکاری در آن­ها افزونی قابل توجهی یافته و این امر باعث می­شود که بسیاری از مهارت­های مورد نیاز که قبلا به عهده کارکنان خطوط تولید بوده، به عهده ماشین واگذار شود. در مقابل همگام با پیچیده ­تر شدن طرح و ساختار سیستم­های صنعتی و بالا رفتن عامل وابستگی بین مراحل تولید یک محصول و خودکار شدن عملیات تولیدی، میزان احتیاج به مهارت­های کارکنان نگهداری و تعمیرات نیز افزایش می­یابد.

نیاز به مهارت­ها و تخصص­های بالا برای کارکنان نگهداری و تعمیرات، پرداخت دستمزدهای بیشتری را الزامی می­نماید. همچنین افزایش قیمت­های ماشین ­آلات و حجم قابل توجه سرمایه ­گذاری­ها برای تاسیس واحدهای صنعتی و بالا بودن قیمت­های قطعات یدکی، مخصوصا در شرایط الزام به تهیه این قطعات از کشورهای خارجی، همگی نشان­گر این حقیقیت هستند که با پیشرفت زمان، جایگاه امور نت سیر صعودی داشته و این امور جز ارکان اصلی و اساسی در اداره صنعت منظور خواهد گردید.